Balneoterapia, dogoterapia, krenoterapia… można tego wymienić naprawdę sporo. W bardzo wielu przypadkach odpowiednio dopasowana terapeutyka będzie w stanie znacznie uśmierzyć symptomy dolegliwości albo nawet zatrzymać jej rozrost. Często regularna rehabilitacja jest potrzebna dla podstawowej egzystencji – tak jest chociażby w przypadku niewydolności oddechowej, przy której korzysta się z tlenoterapii.
Parę słów o tlenoterapii
Terapia tlenowa jest zalecana przede wszystkim chorym, które mają problemy z niewydolnością oddechu. Przyczyny tej niewydolności mogą być różne; od dychawicy aż po zwłóknienie torbielowate; Terapii tlenem mogą poddać się także te osoby, które chorują na POChP, zwłóknienie płuc czy dysplazję oskrzelowo-płucną. Terapia tlenem dokonywana jest zazwyczaj z zastosowaniem profesjonalnego narzędzia, a dokładnie koncentratora tlenu. Zadaniem terapii tlenowej jest oczywiście podwyższenie nasycenia tlenu w pęcherzykach płucnych. Aparat wdmuchuje tlen do systemu oddechowego użytkownika; później tlen dostaje się również do jego krwi. Hemoglobina z właściwym zagęszczeniem tlenu powstrzymuje zaistnienie kwasicy, innymi słowy jednej z wielu niebezpiecznych pochodnych groźnego niedotlenienia.
Jak działa koncentrator tlenu?
Główną rzeczą, jaką wykona zasilony koncentrator tlenu, jest ściągnięcie (a tak naprawdę: wessanie) powietrza z okolicy. Kolejny etap to jego sprężanie; po wykonaniu tej czynności powietrze przechodzi przez profesjonalne filtry, a tlen ulega odseparowaniu od azotu. Chory pochłania czysty tlen – korzystając ze specjalistycznej maseczki albo wąsów tlenowych. Co szczególnie istotne, nasycenie czystego tlenu jest zazwyczaj bardzo wysokie – wynosi się pomiędzy 91 a 95% stężenia.